Dromen en spirituele ervaringen.

 

 

Geef een reactie

‘k heb het dromen en visioenen en spirituele ervaringen op willen schrijven omdat
het mijn eigen ervaringen zijn die puur en zuiver zijn. Als jong meisje van amper vijf jaar voelde ik me al sterk aan getrokken tot moeder natuur en de spirituele wereld……….ik kon genieten van alles wat groeide en bloeide.En was de meeste tijd van de dag te vinden in de natuur niet zover van ons huis,languit liggend naar de wolken kijkend en vond de blauwe wolken fascinerend in al hun schoonheid,

de spirituele wereld was voor mijn de normaalste zaak van de wereld. Maar later bleek wel dat lang niet iedereen zo was als mijn persoontje.

Onderbewuste activiteit komen des te vollediger en sneller tot je besef naarmate meditatieve oefeningen deze onderbewuste processen doorzichtiger maken. Maar maak ook gebruik van je dromen, en werk ermee, want daarin is het onderbewuste op een wel heel bijzondere wijze creatief. De wetten van het gewone,routinematige denken zijn in de droom goeddeels uitgeschakeld, en zo word het grote aantal productieve gedachtecombinaties niet door bewust denken doorkruist en tegen gewerkt. Het enige wat je moet leren is, je dromen in herinnering te roepen.

Toeval bestaat niet
En plotseling kom je de vrouw tegen waar je als zeven jarige kind turnles van gehad hebt,Ik vertelde haar dat ik in turngroep mijn niet goed had gevoeld en daarom er mee was gestopt.Maar het turnen wel heel leuk vond, waarschijnlijk ook om dat ik er goed in was. Zo raakten wij in gesprek over het spirituele. Hoe het tot stand kwam Joost mag het weten, maar uit ervaring weet ook inmiddels dat het zo werkt in de spirituele wereld .Zij vertelde dat zij voorspellende dromen heeft gehad die de volgende dag ook uit waren gekomen . Zo als de dood van haar moeder en het ongeluk van haar broer die daarbij de dood vond. Zoals zij die nacht daar voor gedroomd had..
zelf heb ik die dromen ook gehad, acht maanden voor mijn vader overleed …. droomde ik dat mijn vader in het ziekenhuis zag liggen aan veel apparatuur gekoppeld .

Komen dromen altijd uit?. Deze dromen wel!

Iedereen droomt… of hebben wel iets mee maakt wat zij niet konden verklaren. Dromen kunnen voor spellend zijn of in symbolen komen. Ieder mens droomt ander uur op een nacht, de meeste onder ons weten hun dromen niet te herinneren,Slechts enkelen van ons kunnen hun droom in klein detail beschrijven,onze dromen worden bestuurd door het onderbewuste, al wat wij gisteren, eergisteren, en zelf ons hele leven hebben waargenomen, is daar geregistreerd ook gebeurtenissen die al lang vergeten zijn,het onderbewuste houdt zich actief bezig met onze levens problemen,en neemt daar in zijn eigen beslissingen, ik heb dit willen schrijven om mijn ervaringen te delen,de moeilijkheid is om uit de droom te achterhalen of het een voorspellende of een verwerking droom was……Zeven maanden voordat mijn vader plotseling in het ziekenhuis in Amsterdam werd opgenomen met een Scheurtje in zijn aorta droomde ik dat hij daar lag. Het beeld dat ik in die droom van hem te zien kreeg kwam exact overeen met hoe ik hem daadwerkelijk in het ziekenhuis aantrof, inclusief alle apparaten die hem in Leven moesten houden. Dat hij ging overlijden had ik niet in mijn droom doorgekregen.Op 20 maart verloor ik het steentje uit de trouwring van mijn overleden moeder waar de naam van mijn vader in gegraveerd stond. Dezelfde dag werd hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis waar hij nooit meer uit zou komen….Een maand eerder op 10 februari 2001 vierde mijn oudere broer Jack zijn verjaardag de hele familie was aanwezig en ik vroeg aan mijn vader hoe het met hem ging en luchtig antwoordde hij zoals altijd met dat geruststellende glimlachje om zijn mond dat het goed met hem ging.De afschrikkende droom die na later bleek een voor spellend karakter had gehad, was ik op dat moment gelukkig helemaal vergeten Toen wij later op de avond afscheid namen, had ik niet het flauwste vermoeden dat het de laatste keer zal zijn dat ik hem gesproken had, en had nog een grapje gemaakt, dat hij nu in de huid van Hugo de Groot zou kruipen.’Hoezo? wat bedoel je daar mee? vroeg hij en ik zei:’je gaat toch in de boekenkast slapen!’Hij sliep die nacht samen met zijn vrouw bij haar moeder in Den helder, Zij was klein behuisd en door ruimte gebrek stond er een boekenkast in de kamer die letterlijk in een hand omdraai in een bed veranderd kon worden.Wij moesten zo verschrikkelijk lachen met zijn tweeën zijn vrouw vroeg nog waarom wij zo’n plezier hadden maar we konden niet veel zeggen omdat we zo verschrikkelijk de slappe lach hadden mijn vader is zo lachend mijn leven uitgelopen…
De doctoren hebben mijn pa zes weken in slaap gehouden. Op 1 Mei 2001 was hij er zo slecht aan toe dat de Artsen besloten de apparatuur uit te zetten. Alle kinderen en een aantal familieleden waren er bij, Wij hadden allemaal een lichaamsdeel van onze vader vast..Jack mijn broer had onze vader zijn hand vast,Marlies onze zuster Paps rechter voet, ik zelf hield zijn linker voet in mijn handen en de vrouw van mijn vader zijn gezicht. Op het moment dat hij stierf kreeg ik een heel waardevol cadeau van hem.hij schonk mij zijn laatste energie als kleine luchtbelletjes stroomde het in mijn handen en pa was niet meer hier….

En wat moet je dan met zo’n droom, je wordt s ‘morgens wakker en je herinnerde je nog dat er mensen om je heen staan …En dat je die dag een ongeluk met de fiets krijgt en vervolgens bij de eerste hulppost in mekaar zakt als een mislukte pudding en als je weer bijkomt ,die gezichten van die morgen in mijn droom nu echt waren,me nog duizelig afvragend wat zij zo vroeg in de morgen bij mijn bed deden ‘Wat doen jullie hier ?’zei ik nog. Ik zat weer in de droom van die morgen waar op zij antwoorden dat ik een ongeluk had gehad ….Je zal je afvragen waarom krijgen wij deze dromen en wat moeten wij er mee, als je er vervolgens niks mee doet! omdat je denkt dat het toch maar een droom was .Of was het de bedoeling dat je er wel wat mee deed? En had de vrouw het ongeluk van haar broer kunnen voorkomen?Of is dat weer niet de bedoeling en had ik mijn vader naar de dokter moeten sturen en had hij wel geluisterd naar me, had haar broer geluisterd naar haar? Je zal het nooit weten maar de vraag is waarom dromen wij het dan als je vervolgens er toch niks mee doet…en wat is de zin er dan van?

En kunnen doden die net over zijn, je nog wat vertellen, met mijn ervaring zeg ik van wel….

Een seintje van een overleden vriendin!

Ik maakte kennis met July in de Prins Willem Alexander bar ze was daar met een oude jeugdvriend van ons,wij konden meteen al goed met elkaar opschieten. zij zou uiteindelijk 25 jaar lang mijn vriendin blijven . wij hebben in die jaren samen veel mee gemaakt en lief en leed met elkaar gedeeld wij hadden veel gesprekken waarbij het spirituele ook altijd om de hoek kwam kijken en tijdens zo’n gesprek vertelde ze mij dat zij met haar zoon had afgesproken dat als een van beide zou overlijden zij elkaar een teken uit het hiernamaals zouden geven……Toen haar zoon op veel te jonge leeftijd op een dramatische manier om het leven kwam,was July kapot van verdriet “ zoals ik het jammer genoeg nu ook weet hoe het voelt om een kind te verliezen” Mijn vriendin heeft jaren lang elke dag hoopvol en uiteindelijk tevergeefs op dat ene specifieke seintje van hem gewacht…….
Vijf jaar later werd July erg ziek en overleed ten gevolgen van kanker
Bij het afscheid stond ik in de rouwkamer bij de kist van mijn vriendin en ik heb zo mijn rituelen wanneer een dierbare van me is overleden dan strijk langs de kist met vlugge bewegingen. toen ik mijn handen op de kist neer gelegd had begon ik hevig te schudden maar haalde ik mijn handen van de kist af dan ging het over en wanneer mijn handen weer op de kist legde begon het schudden opnieuw. Betsy, een vriendin, kwam naar mijn toe en vroeg wat er aan de hand was’
Dat was July zij geeft me een seintje,’zei ik.

Zij kon haar afspraak wel nakomen.

Het was een mooie zonnige zondag in 1963, toen mijn nichtje Anneke en ik besloten naar het strand te gaan. Ik was twaalf jaar en Anneke was twee jaar ouder.
Nadat wij even lekker in het zonnetje hadden liggen bakken wilden wij wel een duik nemen in de zee. Met jeugdige onbezonnenheid liepen wij kwebbelend steeds dieper de zee in totdat Anneke tot haar grote schrik bemerkte dat haar nichtje niet meer naast haar liep.
Ik was naar alle waarschijnlijkheid in een mui terechtgekomen. Als het hoog water is zie je zeker als jonge kinderen het gevaar niet.
Muien zijn draaikolkjes die zich vlak naast een pier bevinden en zijn altijd actief als het vloed is en erg gevaarlijk.
Ik had totaal geen besef meer wat er gebeurde en was meteen in een andere wereld terechtgekomen.
Het was daar mooi en vredig en ik hoorde orgelmuziek. Ik zou verdronken zijn als Anneke niet zo slim was geweest om op de plek waar ik stond in het water te wroeten in de hoop mij te kunnen vinden. Zij voelde mijn haar en heeft mij daaraan omhoog getrokken terwijl ze te gelijkertijd dacht: “Dat gaat Adrie niet leuk vinden dat ik aan haar haren sta te trekken”.
Dat is typerend voor puber meiden om zoiets op zo`n moment te denken. Anneke vertelde nog niet zo lang geleden dat zij nu nog de paniek kon voelen die zij toen gevoeld had.
Als ik er aan terug denk, geloof ik dat ik zelfs geen water naar binnen had gekregen en dat bevreemdt mij enigszins.
Wij zijn samen uit de zee gelopen alsof er niets gebeurd was en hebben er jaren lang niet over gesproken, maar ik vind het wel merkwaardig dat het voorval toen ik éénmaal gered was totaal geen indruk op ons gemaakt heeft.
Bij mij kwam dat pas 18 jaar later weer naar boven toen ik met Ron op een paranormale dag was.Ron had een foto van mij neergelegd en die werd er door het medium uitgehaald. Hij zei met de foto in zijn hand dat er in 1963 iets heftigs gebeurd moest zijn. Hij voegde eraan toe dat het niet veel gescheeld had dat ik toen verdronken zou zijn. Ik wist niet meteen wat hij bedoelde, maar opeens ging er een lichtje bij mij branden. die zondag kunnen wij, Anneke en ik, ons nu als de dag van gisteren herinneren, terwijl wij het altijd ver weg hadden gestopt, alsof het niet gebeurd was!
Dank je lieve Anneke.

Het fluit concert van Bach

In 1998 overleed mijn ome Jan. Hij was getrouwd met  een zuster van mijn moeder tante San. Ome Jan was al ziek toen tante San nog leefde. Hij had kanker en was niet van plan de rit van het leven uit te zitten en heeft gekozen voor euthanasie. In de ruim anderhalf jaar na het overlijden van mijn tante, had ik een warme band  met hem op gebouwd. .Ik vond het erg moeilijk dat hij koos voor euthanasie. Hij woonde in de Flevo polder, dat is 100 km  van hier, en ik had regelmatig telefonisch contact met hem. De dag voor hij zou gaan overlijden, zijn wij naar ome Jan gegaan  om afscheid van hem te nemen en  dat viel me erg zwaar. Ik kan er niet mee omgaan als het om euthanasie gaat, het is mooi dat het kan tegenwoordig en je ervoor kunt kiezen wanneer mensen of dieren  zo ziek zijn dat er geen herstel meer mogelijk is, maar voor mij voelt het als iets onnatuurlijks..Zelfs toen ik een zieke hamster weg moest brengen naar de dierenarts om het diertje in te laten slapen stonden de tranen in mijn ogen.Om nog maar niet te spreken over onze hond die blind, doof en ziek was en een mooie leeftijd had voor een cocker. Wij stelden het spuitje dat een einde moest maken aan zijn leven elke keer maar uit ……….Vroeger had ik een hondje, Teddy, die 17jaar geworden was. Hij lag buiten in de tuin in het zonnetje en opeens liet hij zijn kopje hangen en was in zijn slaap overleden. Dan is het echt het einde…..Ome Jan was een liefhebber van het fluitconcert  van Bach. Zijn wens was dan ook  dat op zijn crematie het fluit concert ten horen gebracht zou worden en dat is ook zo gebeurd.Mike onze zoon had de draagbare radio van ome Jan gekregen en die stond in zijn keukentje. Mike wilde zijn haar geknipt hebben.Ik had nog niet de kam in Mike`s  haar gezet toen de draagbare radio van ome Jan vanzelf over ging van de ene naar een andere zender.Wij hoorden een bekent  fluitconcert en onze monden vielen open van verbazing. De uitvoering duurde een half uur en daarna zei een stem: “U heeft geluisterd naar het  fluitconcert van Bach”.

Ontmoeting van de liefdes kracht Emanuel het was tegen mijn 40e verjaardag. Ik was in die tijd een leerproject voor een goede vriend van ons die oorspronkelijk uit Indonesië kwam,Hij studeerde hypnotherapie en had mij gevraagd of ik zijn proef persoon wilde zijn. naast dat ik Reiki deed wilde ik dat zeker doen voor onze vriend en was het hem gelukt om me nog gevoelig te maken waardoor ik ervaringen nog sneller op pakte,

Op een zekere avond lag ik in bed.. toen de liefdeskracht Emanuel voor mij verscheen. Ik was verwonderd om hem te zien,een mooie krachtige liefde in een stalend wit licht De liefde die ik voelde was zo puur en krachtig dat ik het nu na al die jaren het nog steeds kan voelen. wat ik innerlijk al wist werd bevestigd door de verschijning van de liefdes kracht Emanuel. Ik was op een paranormale dag en liep langs een tafeltje waaraan een medium zat die mij aansprak. Ze tekende de liefde kracht die ik toen op de bewuste avond had ontmoet. Ik was er stil van dat het medium dat had gezien. Ik besloot aquarelpotloden en een schetsboek te kopen en wilde toen wat kleuren uit proberen, nadat ik het wel genoeg vond,streek ik met een vochtig kwastje over het blad heen

en er verscheen weer een Engel .

Met liefde,

Adrie.

Advertentie